ดวงตา...แววตา...


เมื่อนานมาแล้วตอนที่ข้าพเจ้าได้มีโอกาสเดินตามร้านศิลปินขายภาพเหมือน ข้าพเจ้าได้สะดุดกับผู้หญิงในภาพวาดภาพหนึ่ง ให้ข้าพเจ้าต้องหยุดนิ่งสงบสบตาอยู่กับที่ เหมือนมีมนต์อำนาจ แววตาที่ฉายมาจากตาคู่นั้น มันมีพลังเด็ดเดี่ยวที่แฝงความอ่อนโยนให้น่าไว้เนื้อเชื่อใจ ข้าพเจ้ารู้สึกถึงความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่อยู่ในตาคู่นั้น หลังจากวันนั้นข้าพเจ้าก็ไม่ละทิ้งที่จะติดตามความเป็นไปและอดีตของเธอ ช่างภาพ National Geographic คนนั้นก็เช่นกัน เขาไม่เคยคิดว่าจะได้ภาพผู้หญิงดวงตาฉายแววเด็ดเดี่ยวคู่นั้น เป็นภาพที่ตรึงคนให้นิ่งหยุดอยู่กับที่ได้ แม้จะภาพเขียนก็เถอะ ข้าพเจ้ารู้ว่าหลังจากวันนั้นไม่นานช่างภาพคนนั้นก็ได้พยายามตามหา ที่จะได้เจอเธออีกครั้ง
และอีกครั้งของช่างภาพคนนั้น เค้าโครงรูปร่างหน้าตาเธอเปลี่ยนไป แต่ที่ยังไม่เปลี่ยนคือประกายแววตาคู่นั้น ความรับผิดชอบก็ยังคงเดิม ท่ามกลางความแร้นแค้นและกระสุนสงคราม... สักครั้งไม่ใช่โอกาสอันยิ่งใหญ่นัก ข้าพเจ้าก็ปรารถนาที่จะเจอเจ้าของแววตาคู่นั้น แม้ว่าวันนั้น...ดวงตาคู่นั้นอาจมิได้ฉายแววเพราะกาลเวลา แต่ขออย่าให้ดวงตาคู่นั้นได้มีแววเศร้าหมอง อยากให้ความสุขจงเกิดแด่เธอ.